وی معتقد است عملیات هوایی آمریکا به یمن و پایگاههای تحت کنترل انصارالله نتوانسته تهدید را به سطحی که برای اکثر خطوط کشتیرانی قابلقبول باشد، کاهش دهد و همچنان مسیرهای دریایی آسیبپذیر خواهند ماند مگر اینکه جهان، فوریت تهدیدات را تشخیص دهد و برای مقابله با آنها همکاری کند. نکتهای که احتمالاً ناظر به عدم اجماع در بین اعضای شورای امنیت سازمان ملل و حتی فقدان همکاری جدی کشورهای اروپایی با آمریکا در حمله به یمن است.
وی بیان میکند که بیش از ۹۰ درصد حجم تجارت جهانی از اقیانوسها عبور میکند و افزایش زمان و مسافت این تجارت در درازمدت به معنای افزایش تورم جهانی، افزایش مصرف سوخت و افزایش انتشار گازهای گلخانهای است.
به تعبیر او، عملیات دریایی انصارالله چندان پیچیده و متأثر از متغیرهای متعددی است که نیروهای نظامی آمریکا و انگلیس نمیدانند از کدام کشتی یا نفتکش محافظت کنند و از کدام خیر. زیرا بسیاری از کشتیها با پرچم کشور دیگر و اغلب با خدمهای چندملیتی در حال تردد هستند.
نویسنده معتقد است یک راهحل کوتاهمدت و گرچه ناقص، این است که بخشی از کشتیها پیش از ورود به دریای سرخ، مدتی منتظر بمانند تا محمولهها و مبدأ و مقصد آنها از سوی نیروهای نظامی غربی بررسی شده و سپس در قالب یک کاروان، اسکورت شوند. به نظر او این روش ناظر به روشهای ساده و منابع محدود انصارالله، میتواند پاسخگو باشد.
کلبرگ معتقد است که هماهنگی و همکاری کشورهای متحد آمریکا برای مقابله با عملیات انصارالله در دریای سرخ میتواند نقطه شروعی برای توسعه ساختارهای لازم در رابطه با نقاط اشتعال محلی در مسیرهای دریایی، به هدف جلوگیری از اختلال قابل توجه در تجارت در سطح جهانی است.
ترجمه و تلخیص توسط احسان کیانی(اشراق)
منبع: موسسه رند