در حالی که توجه همه به روز انتخابات جلب شده و در مورد احتمال پیروزی یا شکست قیلیچداراوغلو بحث میشود، اما در داخل این حزب موضوعی دیگر و شاید برای برخی از سیاسیون جذابتر، با عنوان «جانشین قیلیچداراوغلو» مطرح است.
قیلیچداراوغلو فارغ از اینکه پیروز یا بازنده انتخابات شود قطعا از رهبری حزب جمهوری خلق (CHP) کنار خواهد کشید و همین مساله باعث تحریک رقابتهای درونحزبی برای دست پیش گرفتن در راستای رسیدن به ریاست حزب در دوره پس از قیلیچداراوغلو شده است.
با قطعی شدن حضور قیلیچدار در انتخابات ریاست جمهوری، گمانهزنیها در مورد رهبر آینده حزب جمهوری خلق و در پی آن رقابتهای درونحزبی برای تصاحب جایگاه او آغاز شد.
هم اکنون دو گروه موسوم به اولوسالجیها (کمالیستهای ملیگرا) و 10 آرالیکجیها (نئوچپها و یا چپهای لیبرال) در حال رقابت برای تصاحب صندلی قیلیچداراوغلو هستند.
عوامل متغیر برای پیروزی یک گروه
وضعیت پیروزی یا عدم پیروزی قیلیچداراوغلو تاثیری کلیدی در فرآیند انتخاب رهبر بعدی CHP خواهد داشت. اگر قیلیچداراوغلو پیروز انتخابات شود، طبیعی است که به عنوان یک رهبر پیروز و تاریخساز نفوذ کلام بیشتری در درون حزب داشته و رهبر آینده با صلاحدید او انتخاب خواهد شد. اما اگر با شکست در انتخابات مجبور به پذیرش بازنشستگی سیاسی خود شود، در این صورت طیفهای مخالف با او، از تاثیر کلام بیشتری برای راهبری آینده حزب برخوردار خواهند شد.
قیلیچدار اغلو در سالهای رهبری خود از سال 2010 تاکنون معماری ایدئولوژیک و نیروی انسانی حزب را به صورت قابل توجهی تغییر داد و توانست که این حزب را وارد مرحله نوینی از تاریخ خود کند. گرایشهای ملیگرای تند و کمالیستهای ارتودوکس مشهور به اولوسالجیها در دوره ریاست او بر CHP به مرور از صحنه حذف شدند و عناصر متعادلتر توانستند قدرت بیشتری به دست آورند. به موازات فعالیت بیشتر جریانات معتدلتر، این بار جریانات لیبرال که سابقهای چپ داشتند در داخل حزب رشد قابل توجهی پیدا کرده و حزب را از یک حزب ملیگرای بومیگرا به حزبی با گرایشهای لیبرال جهانی سوق دادند.
در نتیجه سیاستهای اعتدالی قلیچیداراوغلو که از سویی باعث شد تا طیفهای محافظهکار به حزب اقبال نشان دهند و طیفی از افراد با گرایشهای دینی حاضر به همکاری و عضویت در این حزب شوند، افرادی با گرایشهای لیبرال صرف نیز، فارغ از تمایلات ضدامپریالیستی و ضدکاپیتالیستی اولیه حزب، سکان کار را به دست گرفتند.
در چنین فضایی کسانی همچون شاهین منگو، محرم اینجه، محمدعلی چلبی، ییلماز آتش و کسانی دیگر که تمایل به کمالیسم ارتودوکس داشتند از حزب فاصله گرفته و قلیچداراوغلو را متهم به دور کردن حزب از بنیانهای اولیه خود کردند.
کاندیداهای آینده ریاست حزب چه کسانی هستند؟
به نظر میرسد جناح اولوسالجی که هنوز به رغم تصفیهها حضوری جدی در حزب دارد اکرم امام اوغلو را بهترین گزینه موجود میداند. این جریان در تلاش است تا با پررنگ کردن فعالیتهای او در فضای انتخاباتی این روزها و با اطمینان به اینکه او در انتخابات آینده شهرداریها نیز سکان امور را به دست خواهد گرفت، او را به عنوان کاندیدای اصلی خود برای دوران پس از انتخابات تقویت کند. حوادثی همچون حمله به امام اوغلو در ارزروم باعث تقویت جایگاه او شده است و او را به عنوان یک رهبر معتدل اما قائل به مبانی حزبی مطرح میکند. امام اوغلو در سالهای اخیر با جانان کافتانیاوغلو، رئیس شعبه استانبول CHP که از رهبران جریان لیبرال است درگیر بوده و شاید حتی بیآنکه برنامهای برای جلب محبوبیت در میان طیف اولوسالجیها داشته باشد، توجه آنها را به خود جلب کرده است. از دیگر افراد مورد اعتماد این جریان انگین آلتای است که با شخصیت جا افتاده و معتدلش توجهها را به خود جلب میکند.
اما در مقابل طیف لیبرالها در تلاش برای پیدا کردن کاندیداهای خوششناس برای رهبری حزب است. این طیف که جانان کافتانجیاوغلو و ابراهیم کابواغلو رهبران آن هستند در حال مذاکره با کسانی است که بیشترین شانس را برای رهبری آینده حزب دارند و در تلاش است آنها را به صورت حداکثری به پذیرش شرایط این طیف راضی کند.
کسانی همچون فائق اوزتراک (سخنگوی حزب)، اوغوز کاآن سالیجی (رئیس شاخه نیروی انسانی حزب) و اوزگور اوزل (معاون دبیر کل حزب) از جمله کسانی هستند که نام آنها برای تصدی ریاست آینده CHP بر سر زبانها است.
نتیجه انتخابات ریاست جمهوری، وضعیت انتخابات مجلس و حوادث پس از انتخابات نقشی کلیدی در برآمدن یا برافتادن هر کدام از این طیفها و کاندیداهای آنها برای رهبری آینده حزب دارد.