استعمار نولیبرالیسم

انتفاضۀ دوم باتکیه‌بر یک نظام مالی غیررسمی توانست نیازهای جامعۀ تحت محاصره و گروه‌های مقاومت را تأمین کند و در مقابل، اسرائیل با فشار بر جامعۀ بین‌المللی، «اصلاحات اقتصادی» را بر تشکیلات خودگردان فلسطین تحمیل کرد.

مسئلۀ بانک مرکزی بین چکش و سندان قرار دارد: چکش مداخلۀ دولت و سندان بازیچۀ بازیگران جهانی‌سازی مالی در صورت استقلال آن.

صندوق بین‌المللی پول اردن را در یک چرخۀ باطل تعدیل ساختاری، کسری بودجه و استقراض قرار داده است، تاجایی‌که اکنون بدهی بیش از 90 % تولید ناخالص داخلی این کشور را در برمی‌گیرد.

گرفتار شدن تونس در تلۀ بدهی نهادهای بین‌المللی و دیگر کشورها که استقلال این کشور را تهدید کرده، شکل نویی از استعمار را به نمایش می‌گذارد.

سیاست‌های نولیبرال از قبیل خصوصی‌سازی و حذف یارانه‌ها در سوریه به نارضایتی و اعتراضات مردم انجامید و همین بستری برای جنگ داخلی در سوریه شد.

اجرای سیاست‌های نولیبرال- به‌ویژه خصوصی‌سازی- بدون اجرای لیبرالیسم سیاسی نه‌تنها سبب رشد اقتصادی مصر نشد بلکه شکاف طبقاتی، فساد و فقر عمومی را هم گسترش داد و مهم‌تر از همه طبقۀ حاکم را بازتولید کرد.

این پروندۀ تخصصی به نقش اصلاحات اقتصادی نامور به «اجماع واشنگتن» در بحران‌های اقتصادی جهان عرب می‌پردازد که پس از دهۀ 80 از سوی کشورهای غربی و سازمان‌های مالی بین‌المللی اصلاحات اقتصادی بر کشورهای جهان سوم تحمیل شد.