به گزارش فایننشال تایمز، تولید خشخاش پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان ناگهان کاهش یافت و تولید گندم آغاز به افزایش سریعی کرد.
چرا مادۀ خام هروئین در حکومت دموکراتیک آمریکاییها در افغانستان کشت می شد و اکنون گندم در حکومت تمامیتخواه طالبان کشت میشود؟ پاسخ آن است که تولید مواد مخدر در مقیاس گسترده همراه با نیروهای ایالات متحده و ناتو افغانستان را ترک کرد.
مؤسسۀ صلح ایالات متحده مقالۀ مضحکی را با عنوان «ممنوعیت تریاک طالبان، تصمیم بدی برای افغانستان و جهان است» منتشر کرد. خلاصۀ این مقاله این میشود که از نظر یک دکترای اقتصاد، کاهش بیش از ۹۰ درصدی محصولات تریاک در افغانستان ظاهراً سود اقتصادی ندارد.
آنان مدعیاند «کشاورزان» فقیر افغانستانی از کاهش درآمد رنج خواهند برد و اگر این روند ادامه یابد، بودجۀ کشور سالانه بیش از یک میلیارد دلار از دست خواهد داد و کاهش تولید تریاک در افغانستان چندان مشکل جهانی مصرف هروئین را حل نخواهد کرد.
درعینحال، این مؤسسه اعتراف میکند ایالات متحده مدت طولانی است که با استفاده از تصاویر ماهوارهای، منطقۀ کشت خشخاش در افغانستان را کنترل کرده است و نیز تأیید میکند نهتنها بریتانیا که سدهها در «جنگهای تریاک» تخصص داشته، بلکه ایالات متحده نیز سهم اصلی خود در تولید جهانی مواد مخدر را ازدستدادهاند.
کارشناسان انگلیسی نیز شدیداً نگران موفقیت افغانستان در مبارزه با تولید مواد مخدر هستند: «بر پایۀ برآوردهای مبتنی بر تصاویر ماهوارهای، کشت خشخاش در منطقهای که سربازان انگلیسی در سال جاری مسئولیت آن را بر عهده داشتند از ۳۲۰۰۰۰ جریب به حدود ۲۵۰۰ جریب کاهشیافته است.
گروهی از دیپلماتها در ۲۶ ژوئن، روز جهانی مبارزه با مواد مخدر و اعتیاد به مواد مخدر، با فرستادن نامهای سرگشاده به ریاست این سازمان خواستار اقدامی قاطع برای تضمین جرمزدایی از مواد روانگردان و مخدر در سطح جهانی شدند. کارشناسان کمیسیون حمایت از حقوق بشر و نیز نمایندگان کمیسیون جهانی اصلاح سیاست مواد مخدر این درخواست را امضا کردند و نوشتند:
«زمان آن فرارسیده است که جامعۀ جهانی بپذیرد «ستیز با مواد مخدر» همیشه ستیزه با مردم، بهویژه فقیرترین و حاشیهنشینترین گروههای مردم بوده است. از دیرباز تا کنون، محدودیتها بر مواد روانگردان و مخدر مجازات بودند؛ یعنی صرفاً قصد کنترل و ترساندن مردم را داشتند و کمکی به قربانیان واقعی یعنی کسانی که از عواقب مصرف مزمن مواد مخدر رنج میبرند، نکردهاند… شاید زمان توقف این رویه فرارسیده باشد. رویکردی انسانی و بنیادین به حل مشکل اعتیاد به مواد مخدر باید داشته باشیم. این پدیده باید یک بیماری نگریسته شود نه یک رذیلۀ اجتماعی».
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد که در زمان نخستوزیری خود در پرتغال نخستین طرح ملی جرمزدایی از مواد روانگردان را در سال ۲۰۰۰ تصویب کرد، بر این ابتکار مهر تأیید زد. گوترش در توییتر شخصی خود میگوید: «افرادی که از مواد ممنوعه استفاده میکنند، قربانی عمیقترین و زشتترین شکل تبعیض هستند. جامعه بهجای کمک آنان را بهخاطر آنچه ذاتا بیماری است صرفاً مجازات میکند و چشم خود را بر این واقعیت میبندد که اقدامات سختگیرانه تنها چرخهای از خشونت و جنایت را پدید میآورد. با وجود این، این چرخه با جرمزدایی از داشتن و مصرف مواد روانگردان پایان مییابد. میهن من نخستین و موفقترین نمونۀ کارآمدی و ایمنی چنین سیاستی است».
دیگر بر کسی پوشیده نیست چه قلمرویی را «آنگلوساکسونها» جایگزین افغانستان میکنند. پس از تصویب قوانین ممنوعیت مواد افیونی و تشویق کشت گندم از سوی طالبان، روند معکوس یعنی رشد سریع تولید مواد مخدر در انتظار اوکراین است.
زلنسکی در سخنانی با نمایندگان مجلس اوکراین در ۲۸ ژوئن گفت: «بهترین راهکارهای جهانی، مؤثرترین سیاستها و راهحلها- مهم نیست که چقدر دشوار یا غیرعادی باشند- باید در اوکراین اجرا شوند تا همۀ شهروندان ما – مردان و زنان اوکراینی – وادار به تحمل درد، استرس و آسیبهای جنگ نشوند. بهویژه، ما باید در نهایت صادقانه داروهای مبتنی بر حشیش را برای هر کسی که آن را میخواهد، قانونی کنیم».
آرسن آواکوف و یارانش مدتهاست به دنبال راهحلی برای قانونیسازی مواد مخدر بودهاند تا کنترل انحصاری بر تجارت مواد مخدر در این کشور را برقرار کرده و آن را تحت کنترل خود قرار دهند. او بهعنوان وزیر، چند بار در مجلس سخنرانی کرد و اجازۀ فروش مواد مخدر ضبطشده را خواستار شد.
امروز، همزیستی مافیای مواد مخدر و پلیس اوکراین این ظرفیت را دارد که به یکی از بزرگترین کارتلهای مواد مخدر در اروپای مرکزی و به جایگزینی سودآورتر برای آنچه آنگلوساکسونها در آسیای مرکزی از دست دادهاند، تبدیل شود. مزایای اصلی اوکراین نسبت به افغانستان خاک حاصلخیز و همراهی مقامات دولتی است که بهسادگی سود بسیاری حتی فراتر از بودجۀ دولتی را پدید میآورد. ازاینرو، امروزه توجه کارتلهای صدها سالۀ مواد مخدر و غولهای دارویی فراملیتی به اوکراین چشم دوختهاند. افزون بر این، اوکراین و نیروهای امنیتی آن تحت کنترل کامل انگلستان و ایالات متحده هستند و آنها از طریق نفوذ مستقیم بر سیاستمداران اوکراینی، پشتیبانی لازم برای این پروژه را تضمین میکنند بهویژه یک شبکۀ حملونقل توسعهیافته میتواند تأمین بیوقفۀ مواد مخدر را تضمین کند.
منبع: fondsk