یک روزنامه عراقی نوشت: «در سالهای اخیر شهر سلیمانیه عراق که فضایی باز برای فعالیت همه آزادیهای مدنی داشته، شاهد گسترش قابل توجه جریان افراطی سلفیت بوده است.»
العالم الجدید نوشت: «با این حال خطبا و واعظان سلفی آنچه به آنها در خصوص تلاش برای گشترش این جریان در سلیمانیه و تلاش برای انتشار رویکردهای افراطی گفته میشود را رد کرده، تاکید میکند که آنها صرفا نقش دینی و عقیدتی خود را بدون نقض آزادیهای دیگران انجام میدهند و در خطبههای خود از افراطیگری دوری میکنند.»
العالم الجدید در ادامه نوشت:«در یک محاسبه ساده، تقریبا هیچ منطقه و خیابانی در سلیمانیه وجود ندارد که یک مسجد وابسته به جریان سلفی در مرکز آن وجود نداشته باشد و در آنها دورههای قرآنی و دورههای علوم دینی آموزش داده میشود اما بیشترین نگرانی از این حیث است که جوانان و نسل جدید این شهر تحت تاثیر این ایده افراطی و افکار تندروی جنبشهای سلفی قرار گیرند.»
محمد فاتح نویسنده و خبرنگار کُرد زبان میگوید: «پس از آنکه اقلیم کردستان در سال ۱۹۹۱، به خودمختاری دست یافت، یک جنبش اسلامی افراطی در سلیمانه شروع به ظهور کرد. این جریان برای مردم منطقه غریب تلقی میشود زیرا آنها به میانه روی و همزیستی مسالمت آمیز و قبول یکدیگر معروف هستند.»
وی میافزاید: «گسترش افراطگرایی در اقلیم کردستان عراق همزمان با ظهور این جریان آغاز شد و دلیل آن هم فضای باز موجود در کردستان است که زمینه انتشار هر گفتمانی را از جمله گفتمان افراطی را میدهد. آنها در ماموریتهای خود موفق شدهاند و توانستهاند گفتمان انزجار را در داخل اکثریت مردم آن منطقه بکارند.»
فاتح مسئولیت انتشار جریان سلفی در کردستان را به مقامات این اقلیم نسبت میدهد و میافزاید: «آنها درها را به روی جریان سلفی گشودند و زمینه گشترش گفتمانهای افراطی در نفوس مردم را به آنها دادند. همه اینها هم به خاطر منافع سیاسی و حزبی بوده است.»
از سوی دیگر «لطیف الشیخ» سیاستمدار کرد میگوید: «رابطه خوب بین حزب دموکرات و سران کردستان با کشورهای حاشیه خلیج(فارس) بویژه عربستان و امارات یکی از مهمترین دلایل اصلی گسترش جریان سلفی در این اقلیم است.»